بعضی ها فکر می کنند در دستگاه خداوند هم می شود زرنگی کرد

و خیال می کنند یک نمازی بخوانیم، روزه ای بگیریم، دیگر هر کاری کردیم مهم نیست.

یک عمره ای برویم ، دیگر هر چه ظلم و ستم و ناحقی به جا آوردیم مهم نیست..

سیّئات با حسنات نمی سازد. باید مواظب اعمال و رفتارمان باشیم.

از سفره کریمانه خدا هیچ کس محروم نیست بلاخره به هر کس چیزی می دهند..

در این ماه رحمت، سحرها را ضایع نکنیم،

ولو دو رکعت نماز بخوانیم یا این که ده مرتبه یا اَرحَم الراحِمین بگوییم..

اگر هیچ کاری هم نکردی اقلا رو به قبله بنشین و بگو "

سُبحان الله و الحَمد الله ولا اله الا الله و الله اکبر"

اگر چند تا سحر با جانت این جمله را بگویی عالمت عوض می شود.

نه این که فقط یک ماه با تقوا باشید. برای یک ماه آدم شدن قرآن نازل نمی شود.

یعنی باید مسیرت در این ماه مشخص شود،

در این ماه اگر درست عمل کنی سرّ تقوا برایت ظاهر می شود.

راه باز است اگر راه بسته بود خداوند حکایت صُلَحا را در قرآن برای ما ذکر نمی کرد.

ماه مبارک ظرف موائد الهی است.

استاد فاطمی نیا